ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
الف قتلحدّ افراد زير قتل است:
ادامه
۵
مرد يا زن آزاد غير محصنی که بنابر قولی بيش از دو و بنا بر مشهور، بيش از سه بار، و برده‌ای که بنابر مشهور بيش از هفت و بنابر قولی بيش از هشت بار زنا کند.
به شرط آنکه در هر بار حد بر آنها جاری شده باشد.
قتل
ضمنا
کیفر زن و نر آزادی خواهد بود که بیش از دو و یا سه بار زنا کند
و
هربار تازیانه بخورد.
اکنون نوبت به کیفر برده زناکار می رسد:
قتل
کیفر برده ای می شود که بیش از هفت و یا هشت بار زنا کند
و
هربار تازیانه بخورد.
دلیل این تخفیف به برده، نه دلیلی مبتنی بر امتیازی، بلکه مبتنی بر تبعیضی است.
حقوق برده در قاموس اسلام،
یک چهارم حقوق زن و نر آزد است.
حقوق زنان در این کیفر، برابر با حقوق نران است.
اصولا می بایستی زنان در صورت ۴ و یا ۶ بار زنا، اعدام شوند.
۶
اگر کسی، ديگری را در حال زنا با همسرش ببيند،
بدون آنکه اکراهی در ميان باشد،
می‌تواند هر دو را بکشد.
برخی، جواز قتل هر دو را منوط به تحقق احصان در آنان دانسته‌اند.
در این کیفر، دیگر نیازی به قاضی شرع و محاکمه و شهادت ۴ نر و یا سه نر و دو زن نیست.
خود شوهر می تواند حساب هر دو را درجا برسد.
ناپیگیری جنسیتی این کیفر این است که اگر زنی شوهر خود را در حین زنا با زن دیگری ببیند،
حق قتل هر دو را ندارد.
اکنون از زن ستیزی اسلام به مثابه ایده ئولوژی اشراف برده دار و روحانی (آل عبا) پرده بر می افتد.
درموارد ثبوت حدّ قتل،
تفاوتی بين برده وآزاد، پير و جوان و مسلمان و کافر نيست
وقتی نوبت به اجرای حکم اعدام می رسد،
همه معاییر مرزبندی بین برده و آزاد، پیر و جوان و مسلمان و کافر
بی اعتبار می گردند.
اما نابرابری زنان با نران به جای خود می ماند:
شوهر می تواند زنش همراه با نر دیگر به قتل برساند، ولی زن نمی تواند شوهر خود را همراه با زن زناکار درجا بکشد.
کيفيت قتل
به قول مشهور، در موارد ثبوت حدّ قتل، گردن زناکار با شمشير و مانند آن زده می‌شود؛
کشف اللثام، ج۱۰، ص۴۳۸.
فرم اعدام زناکار در اسلام، شبیه مسیحیت در قرون وسطی اروپا ست.
خیلی از سلاطین، شهبانوها را به بهانه زنا با کسی، به دست جلاد سپرده اند تا سرشان را به شمشیری برا از شر تنشان خلاص سازند.
شهبانوی ماهروی بخت برگشته هم قبل از اعدام از رعایای تماشاچی خواسته است که برای اعلیحضرت عمر طولانی آرزو کنند.
جلاد هم در گوشی به شهبانو گفته است
که
شمشیرش خیلی تیز و برا ست و او احساس درد نخواهد کرد.
ليکن برخی گفته‌اند:
زناکار محصن را ابتدا تازيانه می‌زنند و سپس سنگسار می‌کنند و زناکار ِ غیر محصن را ابتدا تازيانه و سپس گردن می‌زنند.
علمای کذایی اسلام
در زمینه اعدام زناکار مجرد و متأهل اختلاف نظر دارند.
آنهم چه اختلاف نظری:
زناکار متأهل را اول با شلاق آش و لاش می کنند و سپس سنگسار.
زناکار مجرد را اول با شلاق آش و لاش می کنند، بعد به ضرب شمشیر لاشه.
برخی نيز مطلقا قائل به ثبوت تازيانه توأم با گردن زدن شده‌اند.
برخی از علمای کذایی اسلام
فرقی بین مجرد و متأهل قائل نشده اند.
این اگر دال بر برابری طلبی علما نیست، پس چیست؟
به عوض سنگسار، گردن زده اند.
بعضی ديگر در ثبوت تازيانه علاوه بر گردن زدن، ترديد و توقف کرده‌اند. بعضی نيز گفته‌اند: امام ميان گردن زدن با شمشير و سنگسار کردن مخير است
برخی از علما
تازیانه را حذف کرده اند و به قتل اکتفا نموده اند.
بعضی از علمای اسلام هم تصمیمگیری در زمینه گردن زدن و سنگسار کردن را به عهده امام گذاشته اند.
سؤال این است که اکنون در کشورهای به اصطلاح اسلامی این قوانین شرعی اجرا می شوند؟
ادامه دارد.
+ نوشته شده در یکشنبه سی و یکم تیر ۱۴۰۳ ساعت 14:22 توسط سیاوش زهری
|
