قرآن کریم از دیدی دیگر (۲۵۹)
ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَلَا يَحْزُنكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ ۚ إِنَّهُمْ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا ۗ يُرِيدُ اللَّهُ أَلَّا يَجْعَلَ لَهُمْ حَظًّا فِي الْآخِرَةِ ۖ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ﴾
[ آل عمران: ۱۷۶]
آنان كه به كفر مى‌شتابند تو را غمگين نسازند. اينان هيچ زيانى به خدا نمى‌رسانند. خدا مى‌خواهد آنها را در آخرت بى‌بهره گرداند، و برايشان عذابى است بزرگ.
کریم
در این آیه، از قول خدا به خودش و مسلمین،
قوت قلب پسیکولوژیکی می دهد.
این بدان معنی است که گروهی از مسلمین، ایمان به دعاوی کریم را از دست می دهند و همبود مسلمین را ترک می گویند.
جالب اما استدلال همیشگی کریم است:
دلیل گروش گروهی از مسلمین به کفر،
نه رو شدن دست کریم،
نه فهم و فراست و تیزهوشی آنان،
بلکه مشیت و اراده و میل خدا ست.
خدای کریم،
خدای مردم آزاری است:
گروهی از مسلمین را به کفر سوق می دهد تا در آخرت به دوزخ اندازد.
ایراد اساسی این استدلال همیشگی کریم،
این است که اگر کفر و ایمان این و آن
نه سوبژکتیو،
نه
آگاهانه و ارادی و اختیاری، بلکه خدا خواسته است،
پس چرا باید آنها شکنجه شوند؟
خود خدای سادیست و بشرستیز باید به دوزخ افکنده شود.
﴿إِنَّ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ لَن يَضُرُّوا اللَّهَ شَيْئًا وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾
[ آل عمران: ۱۷۷]
هر آينه آنان كه ايمان دادند و كفر خريدند، هيچ زيانى به خدا نمى‌رسانند و برايشان عذابى دردناك است.
کریم در این آیه،
دیالک تیک یونیورسال داد و ستد
را
به شکل دیالک تیک ایمانفروشی (دادن ایمان از دست) و کفرخری (ستد کفر) بسط و تعمیم می دهد و تهدید می کند.
خدای کریم مثل خودش از سر تا پا، تاجرباشی است.
کریم
در این آیه،
محتوای آیه قبلی را فراموش کرده است:
خدا مى‌خواهد آنها را در آخرت بى‌بهره گرداند، و برايشان عذابى است بزرگ.
یعنی
گروش افراد به کفر خواست خدا ست.
ادامه دارد.
