درنگی در اندیشه ای (۳۷۶)
میم حجری
مجید دانش آراسته
آنهایی که می گویند:
«نویسنده مخاطب ندارد»،
بیسوادند.
نظر
باید
بی اعتنا به صاحب نظر
و
بی اعتنا به سطح سواد و سنگر سیاسی او
مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد.
هنرمند
(شاعر و نقاش و نویسنده و غیره)
که سهل است
حتی
عرعر و زوزه و غرش و مویش و چهچه و پارسی
بی مخاطب
نیست.
هیچ بانگی بی پژواک نیست.
گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست،
در و دیوار گواهی بدهد:
«کاری هست.»
یعنی
در و دیوار حتی مخاطب شاعرند.
به قول معروف:
دیوارها موش دارند
و
موش ها
گوش.
ولی در این ادعای رایج
هسته ای از حقیقت هست.
خلایق در سرزمین عه هورا و عا شورا
به ویژه پس از عنگلاب اسلامی
سواد خواندن و نوشتن ندارند.
کسی
فکر و ذکری جز بغل و مخلفات در سر خالی از مغز خود ندارد.
به همین دلیل
می توان گفت:
صاحب نظران و سخنوران
در این طویله بی مخاطب اند.
به عنوان مثال:
بهترین دوستان ما در فضای مجازی
کسانی اند که نه ما زبان شان را می دانیم و خط شان را می خوانیم
و
نه آنها زبان ما را می دانند و خط ما را می خوانند.
در این فضای مجازی
به
عکس ها
لایک زده می شود
و
نه
به
اندیشه ها.
پایان
