دایرة المعارف روشنگری

پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

 شین میم شین

نمایندگان اگزیستانسیالیسم

۱

•       نمایندگان اصلی اگزیستانسیالیسم به شرخ زیر بوده اند:

الف

•       در آلمان:
•       هایدگر
•       یاسپرس

ب

•       در فرانسه:
•       سارتر
•       مارسل

۲

•       دیگر نمایندگان اگزیستانسیالیسم به شرح زیر بوده اند:

۱

•       ووست

۲

•       هائکر

۳

•        گاردینی  

۴

•       پرزیوارا

۵

•       گریسباخ

۶

•       هبرلین

۷

•       بکر

۸

•       بولنوف

۹

•       سیلاسی

۱۰

•       گادامر

۱۱

•        فولکمن

۱۲

•       اشلوک

۱۳

•       بردیاژف

۱۴

•       سیمون دبوار

۱۵

•       مونیر

۱۶

•        وال

۱۷

•       مرلی پونتی

۱۸

•       کوجف

۱۹

•       آبگنان

۲۰

•       گراسی و غیره.

۳

•       عنوان «اگزیستانسیالیسم» در ادبیات، اغلب تنها برای نام بردن از اگزیستانسیالیسم به اصطلاح فرانسوی (ژان پل سارتر) به کار می رود. 

۴

•       اگزیستانسیالیست های کشورهای آلمانی زبان تحت عنوان طرفداران «فلسفه حیات» (فلسفه اگزیستانس) جمعبندی و مطرح می شوند.

۵

•       در رابطه با مارسل، ووست، هائکر، گاردینی، پرزیوارا از فلسفه حیات مسیحی، اگزیستانسیالیسم مسیحی و یا کاتولیکی صحبت می شود.

۶

•       آموزه هایدگر را اونتولوژی حیات و یا فلسفه حیات اونتولوژیکی نیز می نامند.  

۷

•       فرقه های مختلف اگزیستانسیالیسم، مفهوم «حیات» (اگزیستانس) را در کانون بررسی های خود قرار می دهند، ولی از تعریف دقیق آن امتناع می ورزند.

۸

به قول ژان پل سارتر، «حیات چیزی نیست که بتوان از دور به فکر خطور داد:

•       حیات باید تو را ناگهان از سر بگذرد.
•       چون سیلی، بر روی تو بماند.
•       برقلب تو همچون هیولائی غول آسا و بی تکان به سنگینی تن برگسترد.
•       و گرنه آن هیچ نیست.»  

۹

•       اگزیستانسیالیسم تحت عنوان «حیات»، همواره حیات فردی انسان را درنظر می گیرد.

۱۰

•       حیات فقط شامل حال انسان می شود و نه شامل حال چیزها.

۱۱

•       حیات شیوه وجودی خاص انسان است.

۱۲

•       حیات به مثابه حیات به انسان اعطاء نشده است، بلکه امکانی است که انسان می تواند و یا نمی تواند واقعیتش ببخشد.  

۱۳

•       به نظر اگزیستانسیالیست ها انسان حیات خود را می آفریند:
•       حیات «طرح» انسان است
•       (مثل طرح ساختمان که روی کاغذ کشیده می شود).

۱۴

•       انسان در زبان اگزیستانسیالیست ها قاعدتا به نام نامیده نمی شود، بلکه به عنوان «بود»، «حیات»، «من» «وجود برای خود» و امثالهم مطرح می شود.

۱۵

•       نمایندگان اگزیستانسیالیسم وانمود می کنند که می توان به مفهوم «حیات» از طریق به اصطلاح اشراق و شهود حیاتی دست یافت.

۱۶

•       هایدگر تجربه مرگ را، «به پیشواز مرگ رفتن» را حیات می نامد و سارتر «تهوع» را.

۱۷

•       مارسل راز اشراق اساسی انسان را حیات می نامد.

۱۸

•        یاسپرس شکنندگی وجود را، ناکامی انسان را در «شرایط سرحدی» (مرگ، درد، گناه) را

۱۹

•       و بولنوف بی پناهی انسان را.
•       فلسفه های آنها بدین طریق، خصلت سوبژکتیویستی بی چون و چرا کسب می کند.

ادامه دارد.