هیئت تحریریه کلکتیو

برگردان 

شین میم شین

 

۱

  •     دانشکده های کارگری ـ دهقانی، به دانشکده های مستقل در دانشگاه ها و مدارس عالی جمهوری دموکراتیک آلمان اطلاق می شد که از سال ۱۹۴۹ از مراکز آموزشی ـ پرورشی مقدماتی سر برکشیده بودند و قبل از همه زمینه لازم را برای تحصیلات دانشگاهی فرزندان کارگران و دهقانان زحمتکش فراهم می آوردند.

 

۲

  •     تأسیس دانشکده های کارگری ـ دهقانی، گام بی چون و چرایی در راه توسعه دانشگاه های خلقی بود که در آنها به طرز روزافزونی اعضای طبقه کارگر و دهقانان زحمتکش تحصیل می کردند.

 

۳

  •     یک سال بعد از تأسیس دانشکده های کارگری ـ دهقانی، یعنی در سال ۱۹۵۰، ۳۳ درصد کلیه دانشجویان کلیه دانشگاه ها و مدارس عالی جمهوری آلمان دموکراتیک را فرزندان طبقه کارگر و دهقانان زحمتکش تشکیل می دادند.

 

۴

  •     این تعداد به طور روزافزونی افزایش یافت.

 

۵

  •     اولین دانشکده کارگری ـ دهقانی به عنوان نمونه یک دانشکده مستقل در دانشگاه هومبولت برلین تشکیل یافت.

 

۶

  •     دانشکده های کارگری ـ دهقانی علاوه بر آن در شهرهای زیر جمهوری آلمان دموکراتیک تشکیل یافتند:

 

۱

  •     در شهر درسدن

۲

  •     در شهر فرایبرگ

۳

  •     در شهر گرایفسوالد

۴

  •     در شهر هاله

۵

  •     در شهر ینا

۶

  •     در شهر کارل مارکس

۷

  •     در شهر لایپزیگ

۸

  •     در شهر روستوک

۹

  •     در شهر چویکاو

 

۷

  •     رهبری سندیکاهای کارگری در کارخانجات در همکاری با کمیسییون کادرها می کوشیدند تا بهترین کارگران جوان به تحصیلات دانشگاهی ارسال شوند.

 

۸

  •     در هر منطقه جمهوری آلمان دموکراتیک، کمیسیون های گزینشی تحت رهبری سندیکاهای کارگری آزاد آلمان برای تحصیلات عالی تشکیل شده بود.

 

۹

  •     تحصیلات قاعدتا سه ساله با دیپلم به پایان می رسید.

 

۱۰

  •     رشته های تحصیلی در دانشکده های کارگری ـ دهقانی به شرح زیر بوده اند:

 

الف

  •     رشته تحصیلی علوم جامعتی (اجتماعی)

 

ب

  •     رشته تحصیلی ریاضی ـ علم الاشیایی

 

پ

  •     رشته تحصیلی پزشکی ـ کشاورزی

 

۱۱

 

  •     پس از پایان تحصیل در دانشکده های کارگری ـ دهقانی، تحصیلات فنی در دانشگاه ها و مدارس عالی شروع می شد.

 

۱۲

  •     دانشکده های کارگری ـ دهقانی، سهم مهمی در تشکیل روشنفکریت سوسیالیستی با پیوند مستحکم با طبقه کارگر داشت.  

 

۱۳

  •     از صفوف فارغ التحصیلان  دانشکده های کارگری ـ دهقانی، تعداد بیشماری از فونکسیونرهای (مأمورین) دولتی، اقتصادی و دانشمندان  و هنرمندان جمهوری دموکراتیک المان برخاسته بودند.

 

۱۴

  •     توسعه فراتر امور آموزشی ـ پرورشی، امکان تعطیل دانشکده های کارگری ـ دهقانی را در سال ۱۹۶۱ (یعنی پس از ۱۲ سال) فراهم آورد.

 

پایان