پیوست و گسست (تداوم و تقاطع و یا شکست)

پروفسور دکتر گونتر کروبر

برگردان

شین میم شین

۱

  • پیوست و گسست (تداوم و شکست) به خواص متضاد کلیه فرم های وجودی و ساختاری ماده و همچنین به خواص متضاد کلیه فرم های حرکت و توسعه ماده اطلاق می شود.

  • مراجعه کنید به فرم های حرکت ماده

۲

  • در حالیکه گسست (شکست)، خود را در وجود نسبتا مستقل اوبژکت ها، روندها، سیستم های منفرد مادی و یا در گذارهای جهشی از وضع و حالتی به وضع و حالتی دیگر، از کیفیتی به کیفیتی دیگر نشان می دهد، پیوست (تداوم)، خود را در پیوند فراگیر همه اوبژکت ها، روندها، سیستم ها و غیره و یا در گذارهای سیال مراحل توسعه مختلف به یکدیگر نمودار می سازد.

۳

  • مفاهیم «پیوست» (تداوم) و «گسست» (شکست) با مفاهیم «پایانمند» و «بی پایان» در پیوند تنگاتنگی قرار دارند.

۴

  • مثلا پیوست فضائی (فضا به مثابه فرمی از مکان) به معنی امکان تقسیم فضای مفروض نسبتا کوچک به فضاهای به مراتب کوچکتر و کوچکتر است.
  • تقسیمی که می تواند تا بی نهایت (بی پایانی) ادامه یابد.

۵

  • اما گسست (عدم تداوم) فضا (فضا به مثابه فرمی از مکان) به معنی وجود کوچکترین و تقسیم ناپذیرترین عناصرانبساط پایانمند است.

۶

  • پیوست و گسست در رابطه دیالک تیکی با هم قرار دارند.
  • یعنی آندو در تضادمندی شان یکدیگر را مشروط می سازند و یکی بدون دیگری نمی تواند وجود داشته باشد.

(ما از همین رو ست که از دیالک تیک پیوست و گسست سخن می گوییم،

از همزیستی «ستیزمند» آندو.

مترجم)

ادامه دارد.