درنگی در اندیشه ای (۵۷۹)
میم حجری
اسرافیل جمکرانی و صورش.
لامصبا
معرکه فوتبال برد و باخت امریکا و عیران نیست.
فوتبال
روزی روزگاری
بازی کودکان کارگران بوده است
که
توسط طبقه حاکمه امپریالیستی
مسخ و مثله و تحریف شده است.
آن سان که دیگر شباهتی به بازی ندارد.
فوتبال
اولا
مذهب مدرنی است و مثل مذهب دیالک تیک آه و افیون است:
فوتبال
هم
امید واهی می دهد و هم تخدیر می کند و به خلایق را فراموش سازی زندگی واقعی و مبارزه طبقاتی سوق می دهد.
فوتبال
ثانیا
به دیالک تیکی از تجارت و زیارت تبدیل شده است.
کنسرن های امپریالیستی
از طریق فوتبال هم جیب توده را تخلیه می کنند و هم کله توده را.
فوتبال
اسباب استثمار و استحمار همزمان است.
فوتبال
تمرین مکرر جنگ های امپریایلستی و فوندامنتالیستی است و بسان جنگ کردوکاری کثیف است.
اگر مسابقات فوتبال تحلیل مارکسیستی شوند
قضیه روشن می شود.
رئیس سوئیسی فیفا (سازمان جهانی فوتبال)
سالانه دو نیم میلیون دلار حقوق می گیرد و چندین میلیون دلار رشوه.
سازمان جهانی فوتبال
سازمانی جنایی و مافیایی و فاسد است.
برژینسکی
سیاستمدار معروف یانکی گفت:
خدا را شکر که اوکراین تیم ملی دارد.
این بدان معنی است که فوتبال
توهم ملت بودن به سکنه طوایل نیمه فئودالی ـ نیمه بورژوایی و اولیگارشیستی
می دهد.
سکنه قطر و عربستان و عیران و عمارات عربی و مراکش و مصر و غیره
با تشکیل تیم به اصطلاح ملی
دچار این توهم می شوند که ملت تشریف دارند.
فوتبال
دره پر ناشدنی طبقاتی را میان توده و طبقه حاکمه پر می کند.
فوتبال بالایی ها را با پایینی ها متحد و یکپاره می کند.
هم کودکان زباله جو هایل تیم ملی می گویند و هم اربابان علاف و عیاش غرقه در ناز و نعمت.
تفاوت ها و تضادهای وحشت انگیز طبقاتی می مانند
ولی در توهم ناشی از فوتبال
ماستمالی می شوند.
پایان
