درنگی در اعدام حسنک وزیر (۳)
درنگی
از
میم حجری
دکتر محمد جعفر یاحقّی و مهدی سیّدی
حسنک وزیر یکی از وزرای خوش نام دربار غزنوی و از وزرای برجستهٔ تاریخ ایران است که در جوانی بر دار آویخته شد.
ذکر بر دار کردن حسنک وزیر، از قسمت های مشهور تاریخ بیهقی به شمار می رود:
سؤال این بود
که
چرا و به چه دلیل
وزیری از خیل بیشمار وزرا
متمایز و ممتاز می گردد
و
جان خود را که عالی ترین نعمت هستی او ست،
به خطر می اندازد؟
جواب این سؤال را آنتونیو گرامشی داده است:
آنتونیو فرانچسکو گرامشی
(۲۲ ژانویه ۱۸۹۱ در ساردینیا، ایتالیا – ۲۲ آوریل ۱۹۳۷ در رم، ایتالیا) فیلسوف، انقلابی
نظریه‌پرداز بزرگ مارکسیست،
از رهبران و بنیان‌گذاران حزب کمونیست ایتالیا
آنتونیو گرامشی
روشنفکران
را
به دو دسته طبقه بندی کرده است:
۱
روشنفکران معمولی طبقات اجتماعی
که
با کار فکری امرار معاش می کنند.
(مربیان و معلمان و مهندسان و پزشکان و وعاظ و نویسندگان و شعرا و علما و فقها و فلاسفه...)
۲
روشنفکران ارگانیک طبقات اجتماعی
که
مدافعان رشوه نگیر و سرسپرده و سرسخت و پیگیر منافع طبقات اجتماعی مربوطه اند
و
جان بر سر پیمان می نهند.
مارکس و انگلس و لنین و گرامشی و مائو و هوشی مین و برادران کاسترو و ارنستو چه گوارا و لومومبا و ارانی و روزبه و سیامک و مبشری و مهرگان و علی شهبازی و جوانشیر و غیره
روشنفکران ارگانیک طبقات اجتماعی مولد و زحمتکش بوده اند.
حسنک وزیر
باید
روشنفکر ارگانیک اشراف فئودال بوده باشد.
روشنفکران ارگانیک
برای حفظ و تحکیم و تضمین و تکثیر منافع طبقه اجتماعی مربوطه
سنگ تمام می گذارند
و
چه بسا
از جان و مال و منال و دار و ندار خود و حتی خانواده خود می گذرند.
سعدی
را
هم می توان جزو روشنفکران ارگانیک طبقه اشراف برده دار و فئودال محسوب داشت.
مراجعه کنید
به تحلیل مارکسیستی آثار و اشعار سعدی
تحت عنوان خود آموز خود انیدشی
ادامه دارد.
