درنگی در مکررات مکرمات (۲۹)
درنگی
از
میم حجری
اسکار وایلد:
وقتی بانکداران دور هم حمع می ایند، راجع به هنر حرف می زنند
و
وقتی هنرمندان دور هم حمع می ایند، راجع به پول
سرمایه داران و بانکداران (بورژوازی)
همانقدر از هنر خبر دارند که هنرمندان از سرمایه داری و بانکداری.
مشخصه مهم فرماسیون اقتصادی سرمایه داری و طبقه حاکمه در آن (بورژوازی)،
تبدیل همه چیز مادی و فکری (مثلا هنری، ورزشی، پوششی، دلقکی...) به کالا ست.
در فرماسیون اقتصادی سرمایه داری
حتی مقدسات و قدیسین
فرم کالا به خود می گیرند و خرید و فروش می شوند.
بدین طریق
خداپرستی حتی جای خود را به کالاپرستی (پول پرستی) می دهد
و
تبر بر تبار مذهب فرود می آید.
بدترین دشمن مذهب،
فرماسیون اقتصادی سرمایه داری و بورژوازی
است.
فرماسیون اقتصادی سرمایه داری و بورژوازی
مذهب را از محتوا تخلیه می کنند.
به همان سان که آشپزها و ترشی سازها،
بادمجان و فلفل را تخلیه و توخالی می کنند تا مواد غذایی در آن پر کنند و ترشی خوشمزه و دلمه دلربا تهیه کنند.
بانکداران از نقاشی های چه بسا بی محتوا و مضحک و خنده دار پابلو پیکاسو و امثالهم،
کالاهای تجملی بی بو و بی خاصیت می سازند تا با خرید و فروش آنها
به تکثیر ثروت خود و به تخریب فرهنگ بشری نایل آیند.
به همان سان که تفنن توده مثلا فوتبال به کالا تبدیل می شود
و
به ابزار حجیم تر و سنگین تر گشتن کیسه گشاد کنسرن ها مبدل می گردد.
چشم ها را باید شست
تئوری مارکسیستی را باید به هر مشقتی آموخت، ترک کوته اندیشی و خریت کرد و آدم شد
و
همه چیز را از «صراحت طبقاتی گذراند.»
(لنین)
پایان
