سرگی لئونیدوویچ روبین اشتاین

(۱۸۸۹ ـ ۱۹۶۰)

برگردان

شین میم شین

۱

جایگاه پدیده ها و روندهای روانی در پیوند عام پدیده ها در جهان مادی

الف

راجع به طرح مسئله

ادامه

۲۶۵

  • ضمنا باید در نظر داشت که دوئالیسم (توازی گرایی (پاراللیسم) پسیکوفیزیولوژیکی) در روان شناسی تجربی جدیدالتأسیس، در مقایسه با فلسفه دکارت، حاوی معنای کاملا دیگری است.

  • حاوی معنای به مراتب ارتجاعی تری است.

۲۶۶

  • این، به ویژه شامل حال بررسی هایی می شود که به قرار دادن فونکسیون های روانی در پیوند با ساختار سلولی مغز می انجامند.

  • (مثلا در اثار مونک و و دیگر نمایندگان به اصطلاح پسیکومورفولوژیسم)

۲۶۷

  • اگر فلسفه دکارت را در دورنمای تاریخی اش در نظر بگیریم، کشف گرایشات پیشرفتگرای آن که دوئآلیسم او با این گرایشات در رابطه بوده اند، دشوار نیست.

۲۶۸

  • دکارت عدتا می کوشید تا فونکسیون های روانی را به میزانی که در زمان او امکان پذیر بود، در رابطه با مؤثریت قانونمندی های طبیعی ببیند.

۲۶۹

  • دوئالیسم دکارت، بیانگر فلسفی این نکته بوده است که پیوند موفقیت آمیز این گرایشات با توجه به سطح توسعه علوم طبیعی در آن زمان، امکان ناپذیر بوده است.

۲۷۰

  • دوئالیسم در پسیکولوژی (روان شناسی) و فیزیولوژی در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، اما معنای کاملا دیگری کسب می کند.

۲۷۱

  • دوئالیسم در این سال ها، توجیه نسبی خود را (با توجه به سطح توسعه نایله علوم و با توجه به امکانات نوین شناخت علمی)، از دست می دهد و محتوای اگنوستیسیستی (ندانم گرایی گرایانه) همواره آشکارتری کسب می کند:

۲۷۲

  • تأیید تنوع فونکسیون های روانی و کلیه فونکسیون های دیگر ارگانیسم (اندام)، جای خود را به ادعای زیر می دهد:

  • به این ادعا که پیوندها و تأثیرات متقابل این فونکسیون ها (کارگردها) اصولا غیرقابل شناخت اند.

۲۷۳

  • مهمترین مسئله جهان بینانه تفکر فلسفی علمی غیرقابل حل جا زده می شود.

  • به مثابه مسئله ای جا زده می شود که در ورای شناخت علمی قرار دارد.

۲۷۴

چارلز شرینگتون

(۱۸۵۷ ـ ۱۹۵۲)

نویروفیزیولوگ بریتانیایی

  • این موضع اگنوستیسیستی بارزتر از همه در آثار چارلز شرینگتون نمودار می گردد.

  • (چارلز شرینگتون، «انسان و طبیعتش»، کامبریج، مطبوعات دانشگاهی، ۱۹۴۶)

۲۷۵

  • دوئالیسم چارلز شرینگتون در اثار قبلی او نیز مطرح می شود.

  • به ویژه در اثر او تحت عنوان «مغز و مکانیسم آن»، کامبریج، مطبوعات دانشگاهی، ۱۹۳۴)

ادامه دارد.