پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

شین میم شین

۱

· پاتریستیک به آموزه های (تعالیم) تئولوژیکی ـ فلسفی اکلکتیکی سران و معلمان کلیسا از قرن اول میلادی (بنیانگذاری کلیسای کاتولیکی) تا قرن هفتم و هشتم میلادی (شروع اسکولاستیک) اطلاق می شود.

۲

· نمایندگان پاتریستیک با عاریه گرفتن افکار از مکاتب فلسفی پیشین به بنیانگذاری دگم های کلیسای کاتولیکی می پردازند.

· (دوره اول پاتریستیک، از قرن اول تا قرن چهارم میلادی)

۳

· نمایندگان پاتریستیک بر مبنای دگم های فوق الذکر، سیستم دگماتیکی مسیحیت را برپا می دارند

· (دوره دوم پاتریستیک، از قرن چهارم تا قرن پنجم میلادی).

۴

· منابع پاتریستیک به شرح زیر بوده اند:

الف

· فلسفه افلاطون

ب

· فلسفه فیلون

پ

· استوئیسم

ت

· نئوافلاطونیسم.

۵

· بنیانگذاران پاتریستیک، برای اولین بار، مطلق بودن مسیحیت را اعلام کردند و شریعتی را بنیان گذاشتند که تا امروز حفظ شده است.

۶

· مشخصه پاتریستیک، این است که آن، بر خلاف اسکولاستیک، مسیحیت (فقه، تئولوژی) را از فلسفه جدا نمی کند.

۷

· در قاموس پاتریستیک، اعتقاد مسیحی و روایات فلسفی یکی تلقی می شوند.

۸

· نمایندگان پاتریستیک به شرح زیر بوده اند:

الف

· ترتولیان

ب

· کلمنس

پ

· اوریگنس

ت

· و بویژه آگوستین.

۹

· به لحاظ تاریخی ـ فلسفی، فلسفه قرون وسطی با پاتریستیک آغاز می شود.

پایان