خود آموز خود اندیشی (۷۴۸)
شین میم شین
باب دوم
در احسان
حکایت پانزدهم
(دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۶۷ ـ ۶۸)
ما به سوی آنچه دانش زمانه مان نموده، می رویم!
سعدی
از حکایت من در آوردی خود،
به مثابه یک سند بی چون و چرای تاریخی ـ واقعی استفاده می کند،
تا نتیجه مورد علاقه خود را بگیرد
و
به اثبات تئوری ارتجاعی احسان نایل آید:
۱
حدیث درست، آخر از مصطفی است
که بخشایش و خیر دفع بلا ست.
معنی تحت اللفظی:
بنا بر حدیثی نبوی
احسان
سپری در مقابل بلایا ست.
در این حدیث نبوی
پراگماتیسم
هم
مراعات می شود،
هم
تبلیغ می شود
و
هم
به خدمت گرفته می شود.
پراگماتیسم
اکنون
یکی از منحط ترین و مهمترین مکاتب فلسفی امپریالیستی است.
احسان
بدین طریق
از
محتوای هومانیستی اش
به کلی
تخلیه و تهی می شود.
احسان
به
سپری در مقابل بلایای الهی و اجتماعی و طبیعی
استحاله می یابد.
پشیزی به گدایی می دهی و مصونیت مطلق به می ستانی.
ادامه دارد.
