قرآن کریم از دیدی دیگر (سوره الأنعام ) (۴۳۴)
ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَهُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ النُّجُومَ لِتَهْتَدُوا بِهَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ﴾
[ الأنعام: ۹۷]
اوست خدايى كه ستارگان را پديد آورد تا به آنها در تاريكيهاى خشكى و دريا، راه خويش را بيابيد.
آيات را براى آنان كه مىدانند به تفصيل بيان كردهايم.
کریم
در این آیه،
به دلایل الهی برای خلق جهان و کاینات (اجرام آسمانی)
ادامه می دهد:
دلیل خلق ستارگان نیاز بشر به چراغی آسمانی برای پیدا کردن راه از چاه در خشکی و آب ها در ظلمات شب بوده است.
چراغ مهر و ماه هم برای اندازه گیری گذشت زمان بوده است.
آیات قرآن هم برای اهل عقل و علم به تفصیل تبیین یافته اند و نه برای اهل جهل.
کریم
در این آیه
بشریت را به عاقل و عالم و جاهل طبقه بندی می کند.
ایراد استدلالی کریم این است که برای عقلا و علما قرآن را نازل می کند و نه برای عوام الناس نفهم.
کسب و کار کریم
همیشه همین است:
هندوانه چپاندن زیر بغل کسانی که کورکورانه به دعاوی او ایمان می آورند
و
تحقیر و تلعین و تکفیر اندیشندگان و دلیل طلبان.
و گرنه عقلا و علما نیازی به نزول آیات و تبیین آنها به تفصیل ندارند.
﴿وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ فَمُسْتَقَرٌّ وَمُسْتَوْدَعٌ ۗ قَدْ فَصَّلْنَا الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَفْقَهُونَ﴾
[ الأنعام: ۹۸]
و اوست خداوندى كه شما را از يك تن بيافريد.
سپس شما را قرارگاهى است و وديعتجايى است.
آيات را براى آنان كه مىفهمند، به تفصيل بيان كردهايم.
کریم
در این آیه،
مدعی خلق بشریت
از حضرت آدم (ابولبشر) است.
حوا
فاقد نقش و فونکسیونی در تشکیل بشریت بوده است.
ول معطل بوده است.
حضرت آدم
یا آدم ابوالبشر
با القاب ابوالبشر، خلیفة الله، ابوالوری، صفی الله، ابومحمد و معلم الاسماء، نخستین انسانی که خداوند خلق کرده و نخستین پیامبر الهی و اولین خلیفه خدا بر روی زمین بود.
الله
برای بشریت قرارگاهی و ودیعت جایی تعیین کرده است.
منظور از قرارگاه احتمالا زمین است و منظور از ودیعت امانت است.
زمین نه سیاره ای کروی بلکه زمینه ساکن و مسطحی است
و
کوهها میخ ها و مسمارهایی برای تحکیم ثبات زمین اند (نهج البلاغه).
حضور بشریت در زمین اما بی حکمت و بی دلیل نیست.
الله به بشریت امانتی سپرده است که باید از آن پاسداری کند و نسل به نسل دست به دست بدهد.
حافظ
در این رابطه است که به طنز و طعنه و شوخی می گوید:
آسمان بار امانت نتوانست کشید.
قرعه کار به نام من دیوانه زدند.
معنی تحت اللفظی:
اجنه و ملائکه از قبول امانت خودداری کردند و خدا قرعه کشی کرد و قرعه به نام بشریت افتاد.
ادامه دارد.
