ویرایش و تحلیل

از

فریدون ابراهیمی

﴿۞ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ لِأَبِيهِ آزَرَ أَتَتَّخِذُ أَصْنَامًا آلِهَةً ۖ إِنِّي أَرَاكَ وَقَوْمَكَ فِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ﴾
[ الأنعام: ۷۴]

و ابراهيم پدرش آزر را گفت:

آيا بتان را به خدايى مى‌گيرى؟

تو و قومت را به آشكارا در گمراهى مى‌بينم.

کریم

در این آیه،

برای توضیح دیالک تیک بت و الله،

دیالک تیک آزر و ابراهیم

را

دیالک تیک پدر و فرزند

را

دیالک تیک قدیم و جدید

را

دیالک تیک نسل کهنه و نسل نو

را

مورد استفاده قرار می دهد:

فرزند نافی دیالک تیکی پدر

(ابراهیم نافی دیالک تیکی آزر)

قلمداد می شود:

ابراهیم بت پرستی آزر

را

به چالش انتقادی ـ انقلابی می کشد

و

بت پرستی

را نوعی گمراهی می داند.

گمراهی؟

در بحث بر سر فکری، باید استدلال علمی و عقلی و تجربی کرد.

ابراهیم اما توان تفکر مفهومی ندارد تا برای اثبات حقانیت و حقیقت خداپرستی و برای اثبات بطلان بت پرستی

دلیل علمی و عقلی و فلسفی بیاورد.

ابراهیم بت پرستی را نوعی انحراف از صراط مستقیم جا می زند.

اما منظور از صراط مستقیم چیست؟

ادامه دارد.